Η Λάρισα περπάτησε λυπημένη στο δρόμο. Το φθινόπωρο ήταν ήπιο. Ο ήλιος έλαμψε απαλά. Όμως στην καρδιά της η γυναίκα ένιωθε τόσο άσχημα που δεν πρόσεξε τίποτα γύρω της. Η στεναχώρια την έφαγε από μέσα. Μόλις πριν από λίγο φαινόταν αδύνατο να βρεθεί σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Πριν από 19 χρόνια, η ζωή της Λάρισας είχε ήδη περάσει μια δύσκολη φάση. Είχε χωρίσει από τον σύζυγό της, ο οποίος είχε κάνει αίτηση διαζυγίου και την άφησε με μια άλλη γυναίκα που είχε γεννήσει έναν γιο. Στα έξι χρόνια του γάμου η Λάρισα δεν μπορούσε να μείνει έγκυος και οι γιατροί δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν. Ο πρώην σύζυγός της είχε απορρίψει κατηγορηματικά την υιοθεσία και ήθελε ένα δικό του παιδί. Η Λάρισα είχε υποφέρει πολύ από την προδοσία του συζύγου της, αλλά κατά βάθος κατάλαβε γιατί φέρθηκε έτσι.
Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε ο Σεργκέι στη ζωή της. Σχεδόν αμέσως, έγινε ένα άτομο χωρίς να ζήσει η Λάρισα. Ο άνδρας είχε χάσει τραγικά τη γυναίκα του πριν από δύο χρόνια και μεγάλωνε μόνος τον επτάχρονο γιο του Ντίμα. Φαινόταν σαν η μοίρα να έφερε μαζί δύο μοναχικές ψυχές για να γεμίσουν τη ζωή τους με ευτυχία και αγάπη. Έξι μήνες αργότερα, ο Σεργκέι έκανε πρόταση γάμου στη Λάρισα, την οποία αποδέχτηκε σταθερά. Μετακόμισε με τον Σεργκέι στο διαμέρισμά του με δύο δωμάτια. Η Ντίμα δεν δέχτηκε αμέσως τη νέα γυναίκα. Θυμόταν καλά τη μητέρα του και δεν ήταν πρόθυμος να αφήσει κανέναν να πάρει τη θέση της.
Η Λάρισα, που μεγάλωσε χωρίς μητέρα, καταλάβαινε πολύ καλά τα συναισθήματα του μικρού αγοριού. Αλλά κατάφερε να αγαπήσει ειλικρινά τον Ντίμα και μετά από ένα χρόνο το αγόρι άρχισε να εκτιμά την καλοσύνη που του έδειξε. Αν και ο Ντίμα δεν την αποκαλούσε «μητέρα», την αγαπούσε πολύ.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τις κατηγορίες σου», απάντησε εκείνη. «Ήταν απόφαση του πατέρα σου. Αλλά δεν πίστευα ότι ήταν τόσο σημαντικό για σένα».
«Φυσικά, γιατί να ανησυχείς για τέτοιες λεπτομέρειες. Είσαι στο μεγάλο δωμάτιο και δεν έχω καν δικό μου δωμάτιο, αυτό δεν σε ενοχλεί».
«Δήμα γιατί το λες αυτό; Δεν είμαι υπεύθυνος για το γεγονός ότι το διαμέρισμα δεν έχει πλέον ξεχωριστά δωμάτια.”
«Τότε πουλήστε το «άχρηστο σπίτι» σας και αγοράστε ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα. Τότε θα έχω το δικό μου δωμάτιο».
Η Λάρισα κοίταξε έκπληκτη τον θετό της γιο.
«Γιατί το σπίτι είναι ξαφνικά άχρηστο; Περάσαμε υπέροχα εκεί, θυμηθείτε…”
Ο Ντίμα τη διέκοψε απότομα χωρίς να της δώσει την ευκαιρία να τελειώσει τη φράση.
«Ποιος χρειάζεται αυτή την καλύβα; Δεν θα επιστρέψω ποτέ σε αυτό το χωριό, ειδικά όχι μαζί σου».
Γύρισε γρήγορα και έφυγε. Η Λάρισα στάθηκε παγωμένη στη μέση της κουζίνας σοκαρισμένη. Ένα δυσάρεστο εξόγκωμα σχηματίστηκε στο λαιμό της και δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά της. Πονούσε πολύ να ακούει τέτοιες κατηγορίες από κάποιον που αγαπούσε σαν γιο.
Αποφάσισε να μην μιλήσει για αυτή τη συνομιλία με τον Σεργκέι, ελπίζοντας ότι όλα θα επιλυθούν από μόνα τους. Αλλά η συμπεριφορά του Ντίμα χειροτέρεψε. Ξεκαθάρισε ότι δεν του άρεσε να είναι στη Λάρισα. Πολύ γρήγορα, ο Σεργκέι παρατήρησε τη στάση του Ντίμα και είχε μια σοβαρή συζήτηση μαζί του, υπενθυμίζοντάς του ότι η Λάρισα είχε κάνει τα πάντα για να του δείξει τι είναι η μητρική αγάπη.
Μετά από αυτό, ο Ντίμα ηρέμησε λίγο και η σχέση άρχισε να βελτιώνεται. Η Λάρισα αγαπούσε πολύ τον θετό της γιο και τον θεωρούσε δικό της παιδί, αλλά το ζήτημα της πώλησης του σπιτιού συνέχιζε να την απασχολεί. Δεν ήθελε να αποχωριστεί το μέρος που της θύμιζε τον παππού και τη γιαγιά της, αλλά ταυτόχρονα ήξερε ότι ήταν απαραίτητο να δώσει στον έφηβο τον δικό του χώρο, κάτι που ήταν αδύνατο με τις τρέχουσες συνθήκες διαβίωσης.
Η Λάρισα κατάφερε να πείσει τον άντρα της ότι ήθελε πολύ να πουλήσει το σπίτι και να βελτιώσει τον χώρο διαβίωσής της. Ο Σεργκέι ήταν αρχικά αντίθετος γιατί του άρεσε να περνά χρόνο στην εξοχή, αλλά τελικά ενέδωσε στα επιχειρήματα της γυναίκας του. Το ακίνητο και το διαμέρισμα πουλήθηκαν με επιτυχία και αγόρασαν ένα διαμέρισμα τριών υπνοδωματίων.
Το όνειρο του Ντίμα να έχει το δικό του δωμάτιο έγινε πραγματικότητα. Ήταν ενθουσιασμένος και η γαλήνη επέστρεψε στην οικογένεια. Φυσικά, ο Ντίμα δεν έγινε τέλειος έφηβος και πάντα αντιμετώπιζε προβλήματα, αλλά μαζί με τον Σεργκέι κατάφεραν να τα λύσουν.
Μετά το σχολείο, ο Ντμίτρι πήγε στο πανεπιστήμιο, αποφοίτησε με επιτυχία και έκανε τη στρατιωτική του θητεία. Η Λάρισα ήταν πολύ περήφανη όταν ο θετός της γιος βρήκε δουλειά σε μια καλή εταιρεία. Σύντομα σύστησε στους γονείς του την αρραβωνιαστικιά του Κριστίνα.
Όμως η ζωή έφερε μια δυσάρεστη έκπληξη και πήρε μια βάναυση τροπή. Ο Σεργκέι αρρώστησε στο εργοτάξιο. Οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης έφτασαν γρήγορα, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Η Λάρισα αντιμετώπισε με μεγάλη δυσκολία τον χαμό του αγαπημένου της συζύγου. Ήταν το στήριγμά της και η δύναμή της… Πώς έπρεπε να ζήσει χωρίς αυτόν, δεν ήξερε καν.
Οι γκρίζες μέρες αργούσαν, κάθε μέρα έμοιαζε να είναι αντίγραφο της προηγούμενης. Το σπίτι, η δουλειά και το κενό μέσα. Ακόμα κι αυτό το ήπιο φθινόπωρο, ευχάριστο με τις ηλιόλουστες μέρες του, θύμισε στη Λάρισα μόνο μνήμες από τον αποθανόντα σύζυγό της. Όλες οι ελπίδες για ένα ευτυχισμένο μέλλον είχαν καταρρεύσει.
Είχε περάσει πάνω από ένας χρόνος από εκείνη την τραγική μέρα. Η Ντίμα και η Κριστίνα παντρεύτηκαν στο ληξιαρχείο αλλά αποφάσισαν να μην κάνουν τελετή. Η Κριστίνα είχε μετακομίσει μαζί τους. Στην αρχή, η Λάρισα προσπάθησε να τα βγάλει πέρα με τη νεαρή, αφού αυτή και η Ντίμα ήταν τα μόνα στενά άτομα που της είχαν απομείνει.
Δυστυχώς, η Κριστίνα δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται να χτίσει μια φιλική σχέση με την πεθερά της. Σύντομα ένιωσε ερωμένη του σπιτιού.
— Λάρισα Πετρόβνα, πέταξα τη σούπα σου, — ανακοίνωσε η Κριστίνα. — Μύριζε απαίσια στο ψυγείο και ήταν απλά ανυπόφορο.
Η Κριστίνα ζάρωσε τη μύτη της με περιφρόνηση.
— Τι εννοείς «μυρίζω»; — ρώτησε σαστισμένη η Λάρισα. — Ο Dima λατρεύει τη σούπα kharcho, του την έφτιαξα ειδικά. Αν δεν σου αρέσει, μην το φας, γιατί πετάς το φαγητό;
— Αυτή η σούπα δεν αρέσει πια στη Ντίμα, — η Κριστίνα κοίταξε τη Λάρισα προκλητικά. — Και απόψε θα παραγγείλουμε σούσι με φίλους. Θα μπορούσατε να πάτε μια βόλτα ή να πάτε στο σπίτι κάποιου. Αλήθεια δεν θέλετε να περάσετε το βράδυ με τα αγόρια;
Η Λάρισα ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά από πόνο.
— Τα καταλαβαίνω όλα τώρα. Μια όμορφη βραδιά.
— Όλο το καλύτερο, — απάντησε η Κριστίνα.
Η Λάρισα πήρε την τσάντα της και έφυγε γρήγορα από το διαμέρισμα. Βγήκε ορμητικά στο δρόμο. Ήταν σκοτεινά και η βροχή άρχισε να πέφτει. Προχώρησε, κλαίγοντας. Η Λάρισα ένιωθε εντελώς μόνη, όπως πριν από πολλά χρόνια πριν γνωρίσει τον Σεργκέι. Κάθισε σε ένα παγκάκι. Η βροχή έγινε πιο δυνατή. Αλλά δεν ήξερε πού να πάει. Η Λάρισα ξάπλωσε στην τσάντα της και έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.
Ξαφνικά άκουσε τη φωνή ενός άντρα στο σκοτάδι:
— Γεια, κυρία, κάθεστε στη βροχή; Είσαι μεθυσμένος ή τι;
Η Λάρισα είδε τον άνδρα να στέκεται περίπου δέκα μέτρα μακριά της.
— Κάθισες εδώ… Πιες λιγότερο, — επέμεινε ο ξένος.
— Δεν πίνω, — προσπάθησε να εξηγήσει η Λάρισα. — Και τέλος πάντων, πήγαινε όπου θέλεις. Δεν θέλω να ακούω ανόητα πράγματα από έναν άγνωστο.
— Κοίτα πόσο ευγενικοί είμαστε, είπε κοροϊδευτικά ο ξένος.
— Είσαι απλά αγενής, — απάντησε η Λάρισα και απομακρύνθηκε.
Περιπλανήθηκε στους δρόμους μόνη μέχρι σχεδόν τα μεσάνυχτα. Ήρθε στο σπίτι μουσκεμένη. Μπήκε αθόρυβα στο δωμάτιο, γδύθηκε και ξάπλωσε για να μην ενοχλήσει την εύθυμη παρέα. Το βράδυ η Λάρισα ανέπτυξε υψηλό πυρετό που κράτησε αρκετές μέρες.
Έμενε μόνη στο δωμάτιό της, σηκωνόταν από καιρό σε καιρό για να φτιάξει τσάι με λεμόνι και να πάρει τα φάρμακά της. Η Ντίμα ήρθε μόνο μερικές φορές, ρώτησε εν συντομία πώς ήταν και γρήγορα εξαφανίστηκε. Η Κριστίνα την αγνόησε εσκεμμένα.
Τρεις μέρες αργότερα, η Λάρισα ένιωσε ακόμη χειρότερα, άρχισε να βήχει άσχημα και έπρεπε να καλέσει ασθενοφόρο. Εισήχθη στο νοσοκομείο με αμφοτερόπλευρη πνευμονία.
Το πρωί ήρθε ο γιατρός να με εξετάσει. Η φωνή του άντρα ακούστηκε οικεία στη Λάρισα. Μετά την εξέταση και τη συνταγογράφηση της θεραπείας, ο Alexei Alexandrovich (αυτό ήταν το όνομά του) είπε ξαφνικά:
— Με συγχωρείτε αν σας προσέβαλα εκείνο το βράδυ στο πάρκο. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Απλώς ήμουν σε κακή διάθεση. Αλλά υπήρχε αυτή, με συγχωρείτε, άγνωστη γυναίκα που κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από τη βροχή… Συγγνώμη και πάλι.
Η Λάρισα τώρα κατάλαβε γιατί του φαινόταν γνώριμη η φωνή. Ένιωθε λίγο αμήχανα.
— Μπορώ να φανταστώ τι νόμιζες για μένα τότε, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, είπε η Λάρισα χαμογελώντας ελαφρά. — Κι εγώ είχα μια πολύ άσχημη μέρα.
— Λοιπόν, το περιστατικό τελείωσε. Γίνε καλά σύντομα.
— Ευχαριστώ.
Ο Αλεξέι Αλεξάντροβιτς ήταν ένας πολύ συμπαθής άντρας 54 ετών. Σύμφωνα με μια νοσοκόμα, ήταν χωρισμένος και ζούσε μόνος. Είχε μια ενήλικη κόρη από τον πρώτο γάμο, αλλά δεν είχε καμία επαφή μαζί της. Μετά το διαζύγιο, η πρώην σύζυγός του είχε απαγορεύσει στην κόρη της να δει τον πατέρα της και το κορίτσι μεγάλωσε χωρίς αυτόν.
Η ομιλητική νοσοκόμα εξήγησε ότι ο Αλεξέι Αλεξάντροβιτς είχε σχέση με έναν συνάδελφο, έναν γιατρό. Έμειναν μαζί πέντε χρόνια αλλά χώρισαν πριν από ένα μήνα.
Η Λάρισα δεν παρατήρησε καν πώς ανέπτυξε συμπάθεια για τον γιατρό της. Αλλά άφησε προσεκτικά αυτές τις σκέψεις στην άκρη, γιατί μετά το θάνατο του αγαπημένου της Σεργκέι, δεν είχε σκεφτεί μια νέα σχέση.
